ProPlay.ru
  主要    资 讯    文章        所录像    VOD's    赌注    比赛    论坛    画廊    关于   
Русский English
忘记密码
Регистрация

    最富有
 ggtt 2664
 Hvostyn 2400
 GopaveC 2000
 rmn1x 2000
 Akon 1958
 razdavalochka 994
 CoolMast 700
 Devostatortk 606
 modify2h 600
 Boevik 400
    投票

The Internaitonal 2015 был
Лучше предыдуших
Хуже предыдущих
Такой же



    覆盖面
SLTV StarSeries 6: Репортаж
SLTV StarSeries V: CS Global Offensive
Рейтинг ProPlay.ru: Январь 2013
Fnatic FragOut CS:GO League
SLTV StarSeries #4 CS:GO
SLTV Star Series #3: Репортаж
GosuLeague #3: Репортаж
SLTV Star Series #2: Репортаж
The Premier League Season 2: Репортаж
36ON.RU BATTLE CITY: Плей-офф
Fantasy Football - Евро 2012: Лига ProPlay.ru
Rising Stars Challenge
36ON.RU BATTLE CITY: Групповой этап
FnaticRC CS League: Групповой этап
It's Gosu's Monthly Madness: 2 сезон
36ON.RU BATTLE CITY: 2й квалификационный тур
The Premier League: 2 cезон
Fantasy Football - UEFA Champions League лига ProPlay.ru
36ON.RU BATTLE CITY: 1й квалификационный тур
36ON.RU BATTLE CITY: Составы команд


    做广告


    #1   GunjubaZ @ 30.10.12 07:10 [пожаловаться]   
выиграл суд у Губерниева

Химкинский суд удовлетворил иск вратаря петербургского "Зенита" Вячеслава Малафеева к спортивному комментатору Дмитрию Губерниеву, сообщает агентство "Р-Спорт" в ночь на 30 октября.
Заседание суда, на котором было вынесено решение по иску Малафеева, длилось более 12 часов - с 11:00 до полуночи. В сообщении "Р-Спорт" не уточняется, удовлетворил ли суд требования Малафеева, касающиеся денежных компенсаций, в полном размере. Агентство лишь сообщило, что дело по иску вратаря "Зенита" закрыто.

Малафеев подал в суд на Губерниева после того, как тот в конце августа 2011 года во время трансляции матча "Спартак" - ЦСКА в грубой форме назвал вратаря плохим игроком и коснулся обстоятельств смерти его жены, погибшей в автомобильной аварии в марте того же года. Губерниев не знал, что его слова попадут в эфир - на канале "Россия 2", показывавшем матч, в тот момент показывали рекламу. Однако высказывания комментатора оказались доступны посетителям Sportbox.ru, где также велась трансляция матча.

Губерниев и телеканал "Россия 2" принесли футболисту официальные извинения за случившееся, после чего "Зенит" отказался от претензий к ним. Однако Вячеслава Малафеева извинения комментатора не удовлетворили.

Сначала голкипер "Зенита" предложил Губерниеву добровольно перечислить на счет любой футбольной школы сумму, которую комментатор сочтет адекватной. Губерниев отверг это предложение, заявив, что он и без того оказывает финансовую поддержку российскому футболу, а вратари зарабатывают достаточно, чтобы самим финансировать школы, после чего Малафеев обратился в суд.

Сообщалось, что вратарь "Зенита" просит суд обязать Губерниева опровергнуть сказанные им в эфире слова о Марине Малафеевой, а также выплатить компенсацию морального ущерба в размере миллиона рублей. Малафеев также потребовал 500 тысяч рублей компенсации за оскорбления в свой адрес.
    #2   GunjubaZ @ 30.10.12 15:09 [пожаловаться]   
Губерниев обжалует решение суда по иску Малафеева

Телевизионный комментатор Дмитрий Губерниев не согласился с решением суда, который обязал его выплатить компенсацию вратарю ФК «Зенит» Вячеславу Малафееву. Губерниев заявил агентству «Р-Спорт», что будет обжаловать вердикт суда. «Первое: суд вышел за пределы заявленных исковых требований, решение суда незаконно и мы его будем обжаловать. Все остальные вопросы к адвокату», — сказал Губерниев в телефонном разговоре.

Химкинский городской суд Московской области поздно вечером 29 октября частично удовлетворил иск Малафеева к Губерниеву и обязал телекомментатора выплатить футболисту 75 тысяч рублей. Спортсмен требовал выплатить 1,5 млн рублей за нелицеприятные высказывания, которые Губерниев сделал в перерыве футбольного матча между ЦСКА и «Спартаком». «25 тысяч рублей суд взыскал в качестве компенсации морального вреда за высказывания, порочащие имя погибшей жены Малафеева Марины, а еще 50 тысяч рублей — за оскорбительные высказывания в адрес самого футболиста», — сообщил BFM.ru адвокат футболиста. По решению суда журналист в течение 30 дней после вступления решения в законную силу должен опровергнуть прозвучавшие из его уст сведения на сайте SportBox.ru. Ответчик не признал своей вины.
    #3   ESL_PLAYMASTERS[VP] @ 30.10.12 16:02 [пожаловаться]   
выиграл суд у Губерниева

Химкинский суд удовлетворил иск вратаря петербургского "Зенита" Вячеслава Малафеева к спортивному комментатору Дмитрию Губерниеву, сообщает агентство "Р-Спорт" в ночь на 30 октября.
Заседание суда, на котором было вынесено решение по иску Малафеева, длилось более 12 часов - с 11:00 до полуночи. В сообщении "Р-Спорт" не уточняется, удовлетворил ли суд требования Малафеева, касающиеся денежных компенсаций, в полном размере. Агентство лишь сообщило, что дело по иску вратаря "Зенита" закрыто.

Малафеев подал в суд на Губерниева после того, как тот в конце августа 2011 года во время трансляции матча "Спартак" - ЦСКА в грубой форме назвал вратаря плохим игроком и коснулся обстоятельств смерти его жены, погибшей в автомобильной аварии в марте того же года. Губерниев не знал, что его слова попадут в эфир - на канале "Россия 2", показывавшем матч, в тот момент показывали рекламу. Однако высказывания комментатора оказались доступны посетителям Sportbox.ru, где также велась трансляция матча.

Губерниев и телеканал "Россия 2" принесли футболисту официальные извинения за случившееся, после чего "Зенит" отказался от претензий к ним. Однако Вячеслава Малафеева извинения комментатора не удовлетворили.

Сначала голкипер "Зенита" предложил Губерниеву добровольно перечислить на счет любой футбольной школы сумму, которую комментатор сочтет адекватной. Губерниев отверг это предложение, заявив, что он и без того оказывает финансовую поддержку российскому футболу, а вратари зарабатывают достаточно, чтобы самим финансировать школы, после чего Малафеев обратился в суд.

Сообщалось, что вратарь "Зенита" просит суд обязать Губерниева опровергнуть сказанные им в эфире слова о Марине Малафеевой, а также выплатить компенсацию морального ущерба в размере миллиона рублей. Малафеев также потребовал 500 тысяч рублей компенсации за оскорбления в свой адрес.
    #4   ESL_PLAYMASTERS[VP] @ 30.10.12 16:03 [пожаловаться]   
Губерниев обжалует решение суда по иску Малафеева

Телевизионный комментатор Дмитрий Губерниев не согласился с решением суда, который обязал его выплатить компенсацию вратарю ФК «Зенит» Вячеславу Малафееву. Губерниев заявил агентству «Р-Спорт», что будет обжаловать вердикт суда. «Первое: суд вышел за пределы заявленных исковых требований, решение суда незаконно и мы его будем обжаловать. Все остальные вопросы к адвокату», — сказал Губерниев в телефонном разговоре.

Химкинский городской суд Московской области поздно вечером 29 октября частично удовлетворил иск Малафеева к Губерниеву и обязал телекомментатора выплатить футболисту 75 тысяч рублей. Спортсмен требовал выплатить 1,5 млн рублей за нелицеприятные высказывания, которые Губерниев сделал в перерыве футбольного матча между ЦСКА и «Спартаком». «25 тысяч рублей суд взыскал в качестве компенсации морального вреда за высказывания, порочащие имя погибшей жены Малафеева Марины, а еще 50 тысяч рублей — за оскорбительные высказывания в адрес самого футболиста», — сообщил BFM.ru адвокат футболиста. По решению суда журналист в течение 30 дней после вступления решения в законную силу должен опровергнуть прозвучавшие из его уст сведения на сайте SportBox.ru. Ответчик не признал своей вины.
    #5   Потрошитель мух @ 30.10.12 16:05 [пожаловаться]   
#1 них7я себе
    #6   лучевая болезнь[в бане] @ 30.10.12 16:08 [пожаловаться]   
от слова малафья
    #7   GunjubaZ @ 30.10.12 16:47 [пожаловаться]   
#5


    #8   weird] @ 30.10.12 17:51 [пожаловаться]   
#7
помню, как пимауз с этой гифки умирал Laughing Laughing Laughing Laughing
    #9   невозмутимый джо @ 30.10.12 18:07 [пожаловаться]   
Shocked Shocked Shocked
    #10   I Wanna Buttfuck Your DotA @ 30.10.12 18:17 [пожаловаться]   
Shocked
    #11   CAPS_LOCK_USER_[ПРОТИВ_ВСЕХ] @ 30.10.12 18:30 [пожаловаться]   
#8
МНОГО СМАЙЛОВ ОЗНАЧАЕТ СМЕРТЬ?
НУ ОК
Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing Laughing















































































































































Confused
    #12   bRAZILR @ 30.10.12 18:42 [пожаловаться]   
Shocked
    #13   weird] @ 30.10.12 19:02 [пожаловаться]   
#11
Воздух без тебя стал чище.
    #14   Потрошитель мух @ 30.10.12 19:11 [пожаловаться]   
АЛЕКСН БАНЬ КАПС ЛОКА БАНЬ ЕГО ОН ТУТ НА ЭНТОНИ НАЕЗЖАЕТ
    #15   bkkO_O @ 30.10.12 19:20 [пожаловаться]   
Shocked Shocked Shocked
    #16   p0keta @ 30.10.12 20:46 [пожаловаться]   
а че он сказал то
    #17   лучевая болезнь[в бане] @ 30.10.12 21:03 [пожаловаться]   
14 Laughing Laughing
    #18   p0keta @ 30.10.12 22:54 [пожаловаться]   
а че он сказал то

    Ответить
Very Happy Smile Sad Surprised Shocked Confused Cool Laughing Mad Razz Embarassed Crying or Very sad Evil or Very Mad Twisted Evil Rolling Eyes Wink Exclamation Question Idea Arrow

Новая тема
Подписаться

    Event




    未来比赛

Добавить турнир


    最新日志
Казино вавада онлайн (3)
Online casino (4)
НУЖЕН СОВЕТ БРАБЛЕЯ (16)
СМОКЕРПУП (0)
мои соски упруги, а ваши ... (3)
Записки без смысла [5] (16)
Ф (1)

    图集
.1699: la2 funny chat 19

.1699: MADMAN

sgUuu: Na'Vi_2

.1699: гугль 11


    Ищем авторов!

ProPlay.ru ищет новых авторов. Прочитайте "Памятку для авторов" и, если заинтересовались, пишите нам miker@proplay.ru


    做广告



Rambler's Top100
Яндекс цитирования Rambler's Top100

Copyright © 2006-2007 www.proplay.ru. 版权所有
只有经过 www.proplay.ru 网站编辑部书面同意才可全部或部分使用本网站内容

网站上发现错误 通知编辑部。